ŽIG PETOKRAKE

Novi grafički roman
Srboljub Nikić
ŽIG PETOKRAKE
(2013)

 Nabrajajući sve višestrukosti stripa Žig petokrake, mi otkrivamo da Nikićev eksperiment nije biljka osuđena u pustinji, već da se prilično direktno uglavljuje u jedan širi, već postojeći duhovni ekosistem, i to u najvitalniji deo našeg modernog stvaralaštva, kroz barem dva magistralna toka.

   Prvi tok je signalizam, jedini srpski neoavangardni pokret koji je u našem dobu od planetarnog značaja i koji, nakon pola veka, danas deluje kao jedno od najjačih ognjišta srpske kulture — kako preko svog osnivača Miroljuba Todorovića, tako i njegovih saputnika: Slobodana Škerovića, Ilije Bakića i drugih. U svakom sloju kod Srboljuba Nikića mi nalazimo estetske, simboličke, filozofske i stohastičke elemente koje možemo bez oklevanja nazvati signalističkim.

   Drugi magistralni pravac sa kojim Nikić korespondira — i koji je više unuk signalizmu, no što je zasebna pojava — jeste opus beogradske umetničke grupe „Kosmoplovci“. To se naročito odnosi na neke stripove Radovana Popovića, Lazara Bodrože, Danijela Savovića ili Ivana Grubanova.

   Određene veze vidimo sa valjevskim krugom oko nekadašnje grupe „Crni kreč“, tačnije pesničko–likovnim radovima Dejana Bogojevića i Milivoja Kostića, dok preko Bakićevih vršačkih veza stižemo i do tamošnjeg kruga, naročito do veze sa delom stripskog opusa Danila Miloševa i Borislava Grabovića.